Przewodnik Wybrzeże żółte

Najpopularniejszą formą aktywnego spędzania czasu w Chinach jest zwiedzanie miast. Infrastruktura sportowa nie funkcjonuje sprawnie, a w takich miastach jak Qingdao można uprawiać popularne w tym regionie żeglarstwo. Turyści poszukujący prawdziwych przygód powinni zainteresować się rejsem po rzece Jangcy organizowanym przez wiele agencji turystycznych.

Rejs po Jangcy – żegluga po rzece jest jedynym w swoim rodzaju przeżyciem, które z pewnością wzbogaci wakacyjne opowieści i dostarczy niezapomnianych wrażeń. Najdłuższa rzeka Chin bierze swój początek w górach Tanggulashan i pokonuje ponad 5,5 tys. km, by zniknąć w odmętach Morza Wschodniochińskiego w pobliżu Szanghaju. Rejs najlepiej rozpocząć w prowincji Syczuan pośród zadziwiających formacji skalnych, urwisk, wąwozów i miejsc pamiętających zamierzchłe czasy, chociaż na wszystkich odcinkach rzeki działają wykwalifikowane placówki organizujące spływy. Wycieczki można odbyć na kilka różnych sposobów i w zależności od długości tras. Statek za każdym razem przepływa w pobliżu intrygujących miejsc, takich jak przykładowo Miasto Duchów, Skarbnica Kamiennych Klejnotów czy Miasto Białego Króla, po drodze mijając niekończące się wąwozy, skały i miejscowości kojarzące się z prawdziwym „końcem świata”. Dla wielu turystów rejs po Jangcy jest jedynym celem wyprawy do Chin. Rejs odbywa się statkiem o standardzie hotelu z możliwością kursu kuchni chińskiej, akupunktury, pokazów kaligrafii i chińskiego malarstwa oraz wieczornych seansów filmowych i spektakli.

Suzhou – miasto bajkowych kanałów wodnych, klasycznych chińskich ogrodów, pięknych kobiet i jedwabiu. Miejscowość położona nad Kanałem Cesarskim nazywana jest „Wenecją Orientu” i uchodzi za najruchliwsze centrum turystyczne tej części Chin. Historia Suzhou sięga rządów cesarza He Lu (515-496r. p.n.e.), który w tym miejscu postanowił wznieść przyszłą stolicę, odgrywającą istotną rolę w Epoce Trzech Królestw. Najwięcej wspaniałych ogrodów powstało w okresie panowania dynastii Ming i Qing (XIV-XX wiek), kiedy do miasta ściągali kupcy, artyści i urzędnicy z całego kraju. Turyści najbardziej cenią sobie jedyne w swoim rodzaju ogrody chińskie, których w mieście jest zadziwiająca ilość i nawet w ciągu kilku dni trudno je wszystkie zwiedzić. Najsłynniejszymi ogrodami są Wangshi Yuan, Shizi Lin i Zhuozheng, ze wspaniałym idyllicznym nastojem, niezwykle bogatym światem bujnej roślinności i gamą wszelkich barw. Miasto najlepiej zwiedza się na bezcelowej wędrówce, podczas której, oprócz dziesiątek ogrodów, można trafić na wspaniałą i wysoką Pagodę Północnej Świątyni – Beisi Ta, Muzeum Jedwabiu z najlepszą eskpozycją muzealną w Chinach, bliźniacze Pagody Shuang Ta i przepiękną świątynię Konfucjusza. Nie zaszkodzi także powędrować w okolice Spiralnej Bramy Pan Men z odcinkiem murów miejskich zbudowanych w 514 r. n.e. przez króla Helu z Królestwa Wu oraz pobliskim mostem Wumen Qiao. W mieście działa doskonała baza noclegowa oraz sieć restauracji na każdą kieszeń. Interesujące są także peryferia miasta. Najlepiej wynająć rower i wyruszyć w okolice Wielkiego Kanału, mostu Drogocennego Pasa składającego się z ponad 50 przęseł oraz Wzgórza Duchowej Skały, z którego można podziwiać piękną okolicę.

Zhenjiang – nazwę „strażnica rzeki” miasto zawdzięcza ciekawemu położeniu między trzema wzgórzami i malowniczą rzeką Jangcy mającą istotny wpływ na rozwój gospodarczy i handel. Największymi atrakcjami są trzy intrygujące świątynie położone na wzgórzach. Na Górze Złota w okresie panowania dynastii Tang znaleziono złoto i wybudowano świątynię Jinshan, na którą składa się kompleks pawilonów połączonych stopniami. Wzgórze Beigushan i Pawilon Wznoszących się Chmur jest doskonałym miejscem na odpoczynek w cieniu drzew i podziwianie przepięknych widoków, z kolei Góra Jiao jest częścią uroczego parku położonego nad samą rzeką. Wszystkie te miejsca owiane są mistyczną aurą i można poczuć tam prawdziwy, buddyjski klimat. Natomiast w samym mieście warto zwiedzić ekspozycję muzealną Bowuguan zlokalizowaną w dawnym konsulacie brytyjskim. Walorem miasta są także wąskie, brukowane uliczki, które cały czas tętnią lokalnym życiem.

Yangzhou – pełne zieleni miasto rozłożone jest po obu stronach Wielkiego Kanału z historią sięgającą 500 r. p.n.e., kiedy władcy krainy Wu nakazali wykopać liczne przeprawy wodne. Dzięki portowi rzecznemu i handlowi solą Yangzhou szybko stało się ważnym ośrodkiem, w którym swoje interesy prowadzili Persowie. Turystów przyciąga przede wszystkim sieć wspaniałych kanałów rzecznych, liczne mosty, parki i ogrody, a także nietypowe w tych okolicach relikty islamu. Liczne atrakcje miasta najlepiej oglądać ze specjalnych łodzi turystycznych. Interesująca jest świątynia Daming z posągami Buddy, powstała za panowania dynastii Liu Song (420-479 n.e.), leżący przy jeziorze Park Shouxi zatłoczony turystami oglądającymi Most Pięciu Pawilonów oraz Ogrody He i Ge zachwycające kompozycjami skalnymi i unikatową roślinnością. Efektownie wygląda także most Dwudziestu Czterech – Ershisi Qiao z przęsłem tworzącym okręg, pod którym przepływają łodzie oraz park nad Jiefang Nanlu, gdzie znajduje się grobowiec Puhadyna – wędrownego, muzułmańskiego misjonarza. W centrum zlokalizowanych jest także kilka świątyń i muzeów, których zwiedzanie z pewnością zajmie znaczną część popołudnia.

Nankin – jedno z największych, chińskich miast z szerokimi bulwarami, śladami historii i usługami turystycznymi świadczonymi na międzynarodowym poziomie. Położenie miasta między rzekami, jeziorami i wzgórzami zawsze było strategiczne, dlatego już około 600 r. p.n.e. powstały pierwsze mury obronne, a Nankin w czasie rządów ośmiu dynastii aż do roku 1421niejednokrotnie pełnił funkcję stolicy. Prężnie działający ośrodek handlowy rozsławiły najlepsze kuźnie, odlewnie, tkalnie i stocznie, podczas gdy mury miejskie skutecznie broniły stolicę przed najazdami Mongołów. W XIX w., kiedy władzę przejęli antyfeudalni „tajpingowie”, Nankin stał się stolicą tzw. Niebiańskiego Królestwa Wielkiego Pokoju i tam podpisano traktat po pierwszej „wojnie opiumowej”, na mocy którego chińskie miasta pod względem handlowym zostały otwarte dla Anglików. Chociaż Nankin zaczął odżywać po obaleniu dynastii Qing w 1911r., został splądrowany 1937 r. przez Japończyków i krwawo zapisał się w historii Chin podczas tzw. „gwałtu na Nankinie”, czyli masakry mieszkańców i obrońców dokonanej przez wojska japońskie. Obecnie Nankin jest ważnym ośrodkiem gospodarczym, pełnym trójkołowych riksz, taksówek i turystów zwiedzających dziedzictwo Mingów. Miasto jest ogromne i na jego zwiedzenie trzeba poświęcić mnóstwo czasu. Wrażenie na turystach robią mury miejskie otaczające miasto 30-kilometrowym pierścieniem, z ciekawymi bramami Heping i Zhonghua. Najciekawszym terenem jest Gu Lou – serce administracyjne, w którym zachowały się relikty dawnych czasów, jak chociażby Wieża Bębnów z dzwonem, do którego odlewu według legendy użyto krwi dziewicy czy Pawilon Wielkiego Dzwonu z dobrze utrzymanym ogrodem i herbaciarnią. W dzielnicy Xinjiekou najciekawszym zabytkiem jest Pałac Prezydencki i wspaniały Ogród Balsamiczny Xu Yuan powstały 600 lat temu. Z kolei atrakcją dzielnicy Fuzi Miao, w której panuje gwar i znajduje się mnóstwo mikroskopijnych sklepików, jest świątynia Konfucjusza oraz kanały rzeczne, którymi można dopłynąć do parku Bailuzhou na Wyspie Czapli. Zlokalizowane jest tam również Muzeum Historyczne Niebiańskiego Królestwa Tajpingów, poświęcone dramatycznym dziejom miasta. Nankin słynie z niekończącej się liczby muzeów, świątyń, galerii i parków, których zwiedzanie trzeba szczegółowo zaplanować. Spośród interesujących miejsc wymienić należy także dwupoziomowy most na Jangcy ze specjalną platformą widokową oraz Zijin Shan – zalesione wzgórze znajdujące się na wschód od miasta. Długi spacer prowadzi turystów przez grobowiec pierwszego cesarza dynastii Ming, mauzoleum ojca republiki chińskiej Sun Yat-sena, zespół Świątyni Doliny Ducha i cały szereg innych pawilonów. Na wzgórze można wjechać wyciągiem krzesełkowym lub skorzystać ze specjalnie zorganizowanej wycieczki autobusowej.

Hangzhou – jedno z najchętniej odwiedzanych i najciekawszych chińskich miast skąpanych w zieleni, zabytkach i długiej historii. Powstanie Hangzhou związane jest z legendą Wielkiego Yu, który jako pierwszy dotarł w to miejsce łodzią i przy płytkiej lagunie założył rybacką osadę. Wioska otrzymała w VI w. nazwę Hangzhou, czyli „Miasto Łodzi” i stała się centrum handlu między dorzeczami Jangcy i Żółtej Rzeki. W regionie pojawiały się coraz to nowsze metody uprawy ryżu, a miastem zainteresowali się uczeni, artyści i poeci zakładający tam ośrodek kultury. Przyjemny charakter sprzyjający zwiedzaniu zapewniają liczne tereny zielone oraz okoliczne góry. Najciekawszym regionem spacerowym jest okolica Jeziora Zachodniego z licznymi parkami i wysepkami. Oprócz walorów przyrodniczych można tam również znaleźć zabytkowe grobowce, buddyjskie świątynie i rzeźby, które najlepiej objechać na wynajętym rowerze lub rikszą. Atrakcyjna jest także wycieczka łodzią po jeziorze Xi Ku i rejs na Wyspę Samotnego Wzgórza, gdzie latem kwitną chryzantemy. Turystów przyciąga niezliczona ilość zabytkowych pawilonów, restauracje i herbaciarnie, w których zawsze przesiadują tłumy. Najsłynniejsze zabytki rozłożyły się również na Feilai Feng – „Wzgórzu, Które Tutaj Przyleciało”. Turyści oprócz setek buddyjskich rzeźb powstałych między X a XIV w. mogą podziwiać Świątynię Schronienia Duszy – Lingyin Si – jeden z największych kompleksów świątynnych w Chinach, który w IV w. n.e. założył Hui Li szukający w tym miejscu boskiego pierwiastka. Zwiedzających wita ogromna rzeźba pucułowatego Buddy, a wędrówka prowadzi przez sieć grot z wizerunkiem bóstwa, liczne pawilony oraz szereg turystycznych ciekawostek. Poza tym w samym mieście znajduje się mnóstwo interesujących zabytków sakralnych, parków i grobowców, na których zwiedzenie najlepiej poświęcić cały dzień. Po zobaczeniu tych wszystkich atrakcji chwilę wytchnienia można zaznać w ogrodzie botanicznym Zhiwu Yuan z miniaturowymi górami, stawami, mostkami, pawilonami i całym bogactwem świata egzotycznych roślin. Tereny wokół miasta słyną z uprawy najlepszej w Chinach herbaty, dlatego warto zaglądnąć do Muzeum Herbaty i pobliskiej miejscowości Studnia Smoka, gdzie herbaciane trunki najwyższej jakości smakują wyjątkowo. Wiele ciekawych legend związanych z buddyjską religią można także poznać podczas zwiedzania Źródła Marzeń Tygrysa, czyli pięknego parku, w którym znajduje się pradawne źródło wskazane buddyjskiemu mnichowi przez dwa tygrysy. Okolica miasta naszpikowana jest świątyniami, wodospadami, restauracjami i aromatycznymi herbaciarniami.

.

Shaoxing – kolejne miasto kanałów rzecznych z ponad 2500-letnią tradycją, znajdujące się na szlaku najczęściej odwiedzanych miast Wybrzeża Żółtego. Urodził się tam znamienity pisarz Lu Xun, a w klasyczny, chiński krajobraz wpisały się setki łodzi pływające po kanałach, kręte zaułki, stare domki i przyjazna atmosfera udzielająca się mieszkańcom i zwiedzającym. Interesujący jest XIII-wieczny Most Bazu, kształtem przypominający chiński znak oznaczający cyfrę osiem, a także liczne domki na starówce, w których przed laty mieszkały znane osobistości. Na spacerowej drodze spotyka się rozmaite świątynie, sklepy i ogrody, z których najpiękniejszy jest Ogród Shen. W okolicy znajduje się również piękne jezioro Dong Hu, nad którym warto spędzić popołudnie, by wieczorem wrócić do miasta romantycznym rejsem po niekończących się kanałach. Z racji tego, że w mieście urodził się Lu Xun, jego sławę czci Muzeum Lu Xuna oraz kilka innych budynków poświęconych najwybitniejszemu chińskiemu autorowi XX wieku.

Ningbo – miastu położonemu u zbiegu trzech rzek od lat sprzyjał handel, dzięki czemu na dużą skalę rozwinął się port uchodzący za oceaniczny wbrew położeniu z dala od otwartego morza. Typowy chiński krajobraz wokół miasta wypełniają pola ryżowe i płaskie poletka zatopione w wodzie. Ningbo często było łupione przez piratów, co przyczyniło się do budowy twierdzy, na której ślady walk są widoczne do dziś. W porcie często pojawiały się europejskie statki handlowe, a także ludzie sukcesu stanowiący przed laty część elity ekonomicznej Szanghaju. Zwiedzanie miasta to sama przyjemność. Spacerować można po ładnej starówce z ciasnymi zaułkami i alejkami wysadzanymi plantami, natomiast najprzyjemniejsza atmosfera panuje w okolicy mostu Xinjiang. Zabytkową ciekawostką jest XVII-wieczny portugalski kościół katolicki, w którego otoczeniu znajduje się najwięcej barów i restauracji. Miasto ma jeszcze jeden architektoniczny skarb, jakim jest najstarsza w Chinach prywatna biblioteka, będąca jednocześnie jedną z trzech najstarszych bibliotek na świecie. W dwukondygnacyjnej budowli wzniesionej w XVI wieku oprócz wyczucia atmosfery ciszy i nauki można podziwiać bogaty zbiór pism i dzieł literackich, złocone ściany wykładane drewnem oraz wspaniały ogródek skalny. Miejscowych Chińczyków można zobaczyć wczesnym rankiem jak ćwiczą „tai chi” na nabrzeżnej promenadzie nad Księżycowym Jeziorem, z kolei w miejscu tym pojawia się najwięcej turystów, którzy chcą przedostać się promem na sąsiednią wyspę Putuoshan. W bliskim otoczeniu miasta znajduje się także wiele świątyń o historycznym znaczeniu, takich jak: Świątynia Proklamowania Państwa Baoguo Si, Klasztor Tiantong czy Świątynia Ashoka.

Wyspa Putuoshan – święta wyspa buddyjska oddzielona kanałem od większej wyspy Zhoushan. Nazwa Putuoshan pochodzi od najwyższej góry widocznej z wielu kilometrów. Wyspa słynie z kultu bogini miłosierdzia Guanyin, która zgodnie z jedną z wielu legend właśnie w tym miejscu doznała oświecenia. Przez wieki budowano tam dziesiątki świątyń i pawilonów oraz piękne ogrody, które co prawda ucierpiały na przestrzeni wieków, ale nadal są restaurowane i można podziwiać ich piękno. Do czasów dzisiejszych przetrwały trzy najważniejsze klasztory i kilkadziesiąt mniejszych obiektów, na których zwiedzanie trzeba przeznaczyć co najmniej jeden dzień. W samym sercu wyspy dumnie wznosi się założony w 1080 r. klasztor Puji Si otoczony drzewami kamforowymi. W jednej z pięknych sal turyści mogą podziwiać majestatyczny posąg bogini Guanyin, ujmującej orientalną urodą. Spacerując dalej wśród sadzawek można dotrzeć do świątyni Licznych Skarbów Duabao Ta z buddyjskimi inskrypcjami, a także do groty Chaoyin Dong, wewnątrz której da się usłyszeć morskie fale rozbijające się o skały i przypominające wołanie Buddy. Najważniejszym obszarem na wyspie, widocznym z wielu miejsc, jest przylądek Guanyin Tiao z wielkim posągiem bóstwa. Putuoshan przecina mnóstwo szlaków, którymi można dotrzeć w najodleglejsze, ale niezwykle pasjonujące zakątki z pozostałymi zabytkami, grotami i miejscami owianymi buddyjską mistyką. Na wyspę najlepiej dostać się promem z Ningbo lub z Szanghaju.

Jezioro Taihu – jedno z największych jezior słodkowodnych Chin usiane jest wieloma wyspami i otoczone zielonymi wzgórzami, co sprzyja krajoznawczym wycieczkom. Piękne widoki można podziwiać z Wyspy Żółwiowej Głowy i Wysepki Trzech Wzgórz, natomiast na Wystawie Ceramiki Taoci Zhanlanguan warto się przyjrzeć bogactwu przedmiotów pochodzących z rozmaitych okresów historycznych. Ciekawostkami turystycznymi są także liczne jaskinie położone w okolicy jeziora, z których interesująco prezentuje się podziurawiona mniejszymi grotami jaskinia Zhanggong i jaskinia Shanjuan, z której wypływa podziemna rzeka. Najlepszą bazą wypadową na zwiedzanie jeziora jest miejscowość Wuxi z ozdobną bramą, Kanałem Cesarskim i Parkiem Xihui. W okolicy jeziora znajdują się także dwa interesujące parki: Mei Yuan i Yuan Tou Zhu, doskonale nadające się na spędzenie popołudnia.

Szanghaj – z racji potężnych rozmiarów nie jest łatwym miastem do zwiedzania, niemniej turyści zaprawieni w „podróżniczych bojach” z pewnością odnajdą się nawet na tak rozległej przestrzeni. Na stosunkowo niewielkim obszarze znajduje się mnóstwo punktów orientacyjnych ułatwiających zwiedzanie. Jednym z nich jest bulwar spacerowy Bund rozciągający się od kanału Suzhou na północy aż do Starego Miasta na południu. Nabrzeże rzeki Huangpu odznacza się wspaniałą europejską architekturą z monumentalnymi konstrukcjami powstałymi na przełomie wieku XIX i XX. Podczas spaceru mija się wiele budynków rozgrzanych ciepłem żółtych promieni słonecznych, z których najbardziej rozpoznawalnymi i zdradzającymi kolonialne oblicze są: hotel Pujiang, słynny Peace Hotel, konsulat rosyjski, Gmach Handlu Zagranicznego, Morski Urząd Celny, dawny konsulat brytyjski i wiele innych urzekających rezydencji szanghajskich.Spacerowy szlak prowadzi aż do mostu Waibaidu, który wyznaczał granicę w czasie japońskiej okupacji z lat 30. XX w. Architektonicznym zwieńczeniem promenady Bund jest Park Huangpu, do którego przed laty Chińczycy nie mieli wstępu, gdyż został założony jako Brytyjskie Ogrody Publiczne. Po drugiej stronie rzeki rozciąga się biznesowo-handlowa dzielnica Pudong – świat nowoczesnych drapaczy chmur, luksusowych hoteli i instytucji finansowych położonych wzdłuż alei Stulecia zbudowanej na wzór francuskich bulwarów. Symbolem wielkości miejsca jest jeden z najwyższych budynków w Azji, czyli wieża telewizyjna Oriental Perl z tarasem widokowym będącym obowiązkowymi punktem zwiedzania miasta. Nieopodal dumnie wznosi się wieżowiec Jinmao, chociaż z pewnością w planie jest budowa jeszcze wyższych konstrukcji. Na drugą stronę rzeki można dostać się między innymi promem, z którego przy okazji doskonale widać wszystkie walory miasta. Niebywałe masy ludzi przewijają się przez najbardziej zatłoczoną ulicę Nanjing, chociaż schronienie przed tłumami można naleźć w parku Renmin i na placu o tej samej nazwie, który ozdobiony jest budynkiem Shanghai Grand Teatre zaprojektowanym przez francuskich architektów. Inną znaną budowlą na placu jest Muzeum Szanghajskie skrywające wspaniałą kolekcją chińskich dzieł sztuki i zabytków. Zwiedzanie niezwykle bogatych zbiorów przypomina odkrywanie krok po kroku zadziwiającej historii Chin ze wszystkimi jej aspektami. Spacer warto rozszerzyć o wizytę w Shanghai Urban Planning Exhibition Hall, gdzie zwiedzającym udostępniono wspaniałą makietę miasta. Oglądając tę ekspozycję można sprawdzić, gdzie położone jest Stare Miasto, czyli serce dawnego Szanghaju. Spacer po starówce, wśród sympatycznych uliczek i dwupiętrowych, drewnianych domków może okazać się przyjemnym spędzeniem popołudnia. W niezliczonych sklepach i na bazarze Yuyuan można wydać nieco „yuanów”, by później przyjrzeć się zakupionym przedmiotom w niezwykłych Ogrodach Yu, będących chlubą Szanghaju. W klasycznym, chińskim ogrodzie pełnym sadzawek pulsujących blaskiem złotych rybek, mostków, skał i ujmującej roślinności można spędzić mnóstwo czasu. Najciekawszym budynkiem w tym miejscu jest ozdobiony ceramicznymi motywami smoków Pawilon Nefrytowej Wspaniałości, po którego obejrzeniu można zawitać do obleganej, ale bardzo znanej herbaciarni Huxin Ting umieszczonej na środku jednego ze stawów. Chociaż Szanghaj nie ma zbyt wielu zabytków sztuki sakralnej, warto odwiedzić zachodnią część miasta, gdzie znajdują się dwie wyjątkowe świątynie. Do religijnego kompleksu Longhua Si należy 1700-letnia pagoda, czyli świątynia buddyjska w kształcie wielokondygnacyjnej wieży ozdobionej drewnianymi balkonami i kolumnami z czerwonej laki. Z kolei Świątynia Nefrytowego Buddy zbudowana w XIX wieku stanowi oprawę dla dwóch niezwykłych posągów Buddy wyrzeźbionych z bryły nefrytu. Wewnątrz znajdują się również zdobione ściany, mnóstwo innych figur oraz modlą się mnisi mieszkający na terenie klasztoru. Od ciasnoty miasta można odpocząć w Ogrodzie Botanicznym z roślinami pamiętającymi XVIII-wieczne czasy cesarza Qianlonga albo na północy miasta w Parku Hongkou, gdzie na rozległych terenach znajduje się grób Lu Xuna i kilka budynków poświęconych najwybitniejszemu chińskiemu pisarzowi.