Przewodnik Gruzja

Stolica / Język
Tbilisi / gruziński

Czas lokalny
Różnica w czasie względem Polski to: czas letni +2 godziny czas zimowy +3 godziny

Dokumenty
dowód osobisty / paszport

Ogólne wymagania wjazdowe dla obywateli Polski
Wiza nie jest wymagana. Przekroczenie granicy możliwe na podstawie dowodu osobistego lub paszportu.

Szczepienia
Brak wymaganych szczepień

Napięcie i rodzaj gniazdka
adapter nie jest wymagany; 220 V; 50 Hz / typ C, typ C-2

Waluta
lari (GEL), 1 GEL = 100 tetri

Napiwki
Opłata serwisowa (10%) jest zazwyczaj wliczona do rachunku. Można zaokrąglić rachunek do pełnej kwoty. Wskazane jest również zostawienie napiwku kierowcy w taksówce/marszrutce.

Obowiązkowy podatek turystyczny
Nie ma obowiązującej opłaty za pobyt turystyczny.

Komunikacja / transport publiczny
Najpopularniejszym sposobem komunikacji międzymiastowej są marszrutki (minibusy). Często nie mają konkretnych rozkładów jazdy, a jeśli mają – godziny odjazdów i tak nie są sztywne. Między największymi miastami Gruzji można również podróżować pociągiem. Sieć kolejowa jest jednak słabo rozwinięta. W Tbilisi najpopularniejszy środek transportu to metro. W miastach możliwe jest także przemieszczanie się taksówkami – cenę kursu warto ustalić przed rozpoczęciem podróży.

Wynajem samochodów
W Gruzji obowiązuje ruch prawostronny. Honorowane jest polskie prawo jazdy. Jakość dróg w kraju nie należy do najlepszych. Podczas jazdy należy zachować dużą ostrożność, zwłaszcza że gruzińscy kierowcy często jeżdżą w niebezpieczny sposób, a ich pojazdy mają zły stan techniczny. Również piesi niejednokrotnie łamią zasady ruchu drogowego. Lepiej zrezygnować z przemieszczania się samochodem wieczorami i w nocy ze względu na zwierzęta hodowlane, które chodzą swobodnie w pobliżu dróg lub są przez nie przeganiane przez właścicieli.
Ciekawym pomysłem jest wynajęcie samochodu z kierowcą. Może to być dobre rozwiązanie dla osób, jeśli czujemy się niepewnie na gruzińskich drogach.

Ważne lokalne informacje i zwyczaje
Najlepiej zabrać ze sobą dolary i wymienić je na miejscu w kantorze. W miastach sieć bankomatów jest rozwinięta, w niektórych miejscach można też płacić kartą. Poza Tbilisi lepiej zawsze mieć przy sobie gotówkę.
W miastach i większych ośrodkach turystycznych osoby w wieku średnim i emerytalnym zazwyczaj mówią po rosyjsku (ale często niechętnie posługują się tym językiem), a osoby młode po angielsku. W niektórych rejonach kraju (np. w Dżawachetii) język rosyjski jest bardziej powszechny niż gruziński.
Gruzini bardzo sobie cenią jak turyści próbują nawiązać kontakt posługując się (nawet nieporadnie) nawet najprostszymi zwrotami w języku gruzińskim. Stają się wówczas jeszcze bardziej gościnni i przyjaźni.
Gruzini są niezwykle gościnni. Bardzo lubią też Polaków. Bardzo często można spodziewać się zaproszenia do prywatnego domu na ucztę albo na szklankę lokalnego alkoholu (np. domowego wina). Należy jednak pamiętać, że Gruzini są bardzo honorowi i nastawieni mocno patriotycznie – należy uważać więc by nie popełnić gafy lub sprawić gospodarzom przykrości.
Biesiadowanie jest bardzo ważne dla Gruzinów. Należy jednak pamiętać, że nie wskazane jest popijanie trunku (najczęściej wina) do jedzenia, a czekanie na toast wzniesiony przez gospodarza.
Sprzedawcy na targach i stoiskach ulicznych często zawyżają pierwotną cenę produktu. Warto się więc targować.
Wznoszenie toastu piwem jest bardzo źle widziane.
Aby wejść do monastyru należy mieć zasłonięte nogi. Dotyczy to również mężczyzn. W niektórych świątyniach kobiety powinny mieć również nakrycie głowy. Chusty do zasłonięcia włosów znajdują się zazwyczaj przy wejściu do budynku.

Aktualne informacje na temat stanu bezpieczeństwa w danym kraju, znajdują się na stronie: https://www.gov.pl/web/dyplomacja/informacje-dla-podrozujacych