Gruzja – kraj miodem i winem płynący. Gruzini to ludzie wiecznie szczęśliwi i nieustannie biesiadujący. Znajdziemy tu kilometry wspaniałych tras trekkingowych skrytych w tajemniczych kaukaskich górach. Szukający leniwego wypoczynku mają do dyspozycji europejskiej klasy kurorty wakacyjne nad Morzem Czarnym, a na miłośników zwiedzania czekają tu setki pasjonujących zabytków średniowiecznej architektury sakralnej. Mało kto wie, że Gruzja jest najstarszym regionem winiarskim na świecie, dzięki unikalnemu mikroklimatowi powstają tu wyjątkowe w smaku trunki.
Zobacz oferty dla kierunku Adżaria |
Stolica | Tbilisi |
Język | gruziński |
Waluta | lari (GEL), 1 GEL = 100 tetri |
Dokumenty | dowód osobisty / paszport |
Stolica / Język
Tbilisi / gruziński
Czas lokalny
Różnica w czasie względem Polski to: czas letni +2 godziny czas zimowy +3 godziny
Dokumenty
dowód osobisty / paszport
Ogólne wymagania wjazdowe dla obywateli Polski
Wiza nie jest wymagana. Przekroczenie granicy możliwe na podstawie dowodu osobistego lub paszportu.
Szczepienia
Brak wymaganych szczepień
Napięcie i rodzaj gniazdka
adapter nie jest wymagany; 220 V; 50 Hz / typ C, typ C-2
Waluta
lari (GEL), 1 GEL = 100 tetri
Napiwki
Opłata serwisowa (10%) jest zazwyczaj wliczona do rachunku. Można zaokrąglić rachunek do pełnej kwoty. Wskazane jest również zostawienie napiwku kierowcy w taksówce/marszrutce.
Obowiązkowy podatek turystyczny
Nie ma obowiązującej opłaty za pobyt turystyczny.
Komunikacja / transport publiczny
Najpopularniejszym sposobem komunikacji międzymiastowej są marszrutki (minibusy). Często nie mają konkretnych rozkładów jazdy, a jeśli mają – godziny odjazdów i tak nie są sztywne. Między największymi miastami Gruzji można również podróżować pociągiem. Sieć kolejowa jest jednak słabo rozwinięta. W Tbilisi najpopularniejszy środek transportu to metro. W miastach możliwe jest także przemieszczanie się taksówkami – cenę kursu warto ustalić przed rozpoczęciem podróży.
Wynajem samochodów
W Gruzji obowiązuje ruch prawostronny. Honorowane jest polskie prawo jazdy. Jakość dróg w kraju nie należy do najlepszych. Podczas jazdy należy zachować dużą ostrożność, zwłaszcza że gruzińscy kierowcy często jeżdżą w niebezpieczny sposób, a ich pojazdy mają zły stan techniczny. Również piesi niejednokrotnie łamią zasady ruchu drogowego. Lepiej zrezygnować z przemieszczania się samochodem wieczorami i w nocy ze względu na zwierzęta hodowlane, które chodzą swobodnie w pobliżu dróg lub są przez nie przeganiane przez właścicieli.
Ciekawym pomysłem jest wynajęcie samochodu z kierowcą. Może to być dobre rozwiązanie dla osób, jeśli czujemy się niepewnie na gruzińskich drogach.
Ważne lokalne informacje i zwyczaje
Najlepiej zabrać ze sobą dolary i wymienić je na miejscu w kantorze. W miastach sieć bankomatów jest rozwinięta, w niektórych miejscach można też płacić kartą. Poza Tbilisi lepiej zawsze mieć przy sobie gotówkę.
W miastach i większych ośrodkach turystycznych osoby w wieku średnim i emerytalnym zazwyczaj mówią po rosyjsku (ale często niechętnie posługują się tym językiem), a osoby młode po angielsku. W niektórych rejonach kraju (np. w Dżawachetii) język rosyjski jest bardziej powszechny niż gruziński.
Gruzini bardzo sobie cenią jak turyści próbują nawiązać kontakt posługując się (nawet nieporadnie) nawet najprostszymi zwrotami w języku gruzińskim. Stają się wówczas jeszcze bardziej gościnni i przyjaźni.
Gruzini są niezwykle gościnni. Bardzo lubią też Polaków. Bardzo często można spodziewać się zaproszenia do prywatnego domu na ucztę albo na szklankę lokalnego alkoholu (np. domowego wina). Należy jednak pamiętać, że Gruzini są bardzo honorowi i nastawieni mocno patriotycznie – należy uważać więc by nie popełnić gafy lub sprawić gospodarzom przykrości.
Biesiadowanie jest bardzo ważne dla Gruzinów. Należy jednak pamiętać, że nie wskazane jest popijanie trunku (najczęściej wina) do jedzenia, a czekanie na toast wzniesiony przez gospodarza.
Sprzedawcy na targach i stoiskach ulicznych często zawyżają pierwotną cenę produktu. Warto się więc targować.
Wznoszenie toastu piwem jest bardzo źle widziane.
Aby wejść do monastyru należy mieć zasłonięte nogi. Dotyczy to również mężczyzn. W niektórych świątyniach kobiety powinny mieć również nakrycie głowy. Chusty do zasłonięcia włosów znajdują się zazwyczaj przy wejściu do budynku.
Aktualne informacje na temat stanu bezpieczeństwa w danym kraju, znajdują się na stronie: https://www.gov.pl/web/dyplomacja/informacje-dla-podrozujacych
Adżaria jest praktycznie jedynym regionem w Gruzji, gdzie uprawiać można sporty wodne. Nadmorskie kurorty oferują wypożyczalnie niezbędnego sprzętu, dlatego wolny czas warto poświęcić na kajaki, rowery wodne, żeglarstwo, windsurfing, kitesurfing itp. Okolicę natomiast najlepiej poznawać jest w końskim siodle lub na rowerze.
Twierdza Gonio – ciekawej budowli położonej kilkanaście kilometrów od Batumi nie powinni przeoczyć miłośnicy historii i archeologii. Według legend w miejscu, gdzie przed wiekami wznosiło się starożytne miasto Apsaruntos, znajduje się grób jednego z 12 apostołów – św. Macieja. Istnienia dużego miasta dowodzi powstała prawdopodobnie w I wieku n.e. imponująca forteca, która niejednokrotnie była świadkiem militarnych konfliktów. Turcy osmańscy zadomowili sią tam między XVI a XIX wiekiem, niemniej kiedy Adżaria była pod wpływem Imperium Rosyjskiego stacjonowali tam rosyjscy żołnierze, o czym opowiada niewielkie Muzeum Archeologiczne.
Wardzia – największa atrakcja regionu Meschetia z daleka wygląda jak olbrzymi plaster miodu wkomponowany w strome skały aż do wysokości 1300 m n.p.m. Miasto-klasztor Wardzia jest niezwykłym miejscem, gdzie w zboczu góry na kilkunastu poziomach wydrążono ponad 200 komnat, dziesiątki tuneli, korytarze i schody, po których w wieku XII i XIII poruszały się oddziały wojskowe. Ośrodek stał się również ważnym centrum kulturalno-religijnym gruzińskich monarchii, w którym mogło się pomieścić nawet 60 tys. osób. Do klasztoru prowadziło tylko kilka dobrze ukrytych wejść zlokalizowanych blisko rzeki Kura, aczkolwiek trzęsienie ziemi odsłoniło część struktur znajdujących się pod skałami. Podobnie jak większość regionu, Wardzia nie oparła się atakom ze strony Persów, przez co na kilka stuleci pozostawała w zapomnieniu, niemniej po ożywieniu ruchu turystycznego miejscowi mnisi udostępniają zwiedzającym szereg intrygujących komnat, cerkiew Wniebowzięcia NMP i muzeum. Cała okolica kompleksu naszpikowana jest pieczarami, grotami oraz świątyniami wydrążonymi głęboko w skale, dlatego na zwiedzenie całego obiektu warto poświęcić cały dzień.
Zarzma – ważny dla Gruzji pomnik architektury, który pozostał po czasach funkcjonowania ośrodka kultury, nauki i religii. Do obecnych czasów zachował się pokaźnych rozmiarów kościół i dzwonnica, które zostały zbudowane w XIV w. przez książęta z rodu Dżakeli. Wycieczka do tego miejsca jest o tyle ciekawa, gdyż obfituje dodatkowo w przepiękne widoki na lasy zdobiące wąwóz Kwabliani oraz wnętrze świątyni pokryte dobrze zachowanymi malowidłami ściennymi. Warto pamiętać, że większość przedmiotów ozdabiających przed wiekami monastyr znajduje się w Narodowym Muzeum Gruzji w Tbilisi.
Chertwisi – jedna z najstarszych fortec w Gruzji położona jest na skalistym zboczu z widokiem na rzekę Parawani, która wpada w tym miejscu do Mtkwari (Kury). Jeszcze przed narodzinami Chrystusa miały w tym miejscu pojawić się wojska Aleksandra Macedońskiego dążące do podboju kontynentu, niemniej pierwsze wzmianki o powstaniu systemu warownych świątyń pochodzą dopiero z X wieku. Z biegiem lat całość była rozbudowywana, a w XIV stuleciu wokół twierdzy zaczęło powstawać miasto łupione co jakiś czas przez najazdy Mongołów i Turków. Ruiny z górskim tłem wyglądają imponująco, a surowe mury mogą okazać się idealnym tematem fotograficznym, szczególnie podczas zachodu słońca.
Sapara – zespół klasztorny położony wysoko w górach pochodzi z IX w., niemniej najważniejszym obiektem jest świątynia pw. św. Saby datowana na XII stulecie, poświęcona królowi Sabie – władcy Sargis, który przywdział habit mnicha i nadał sobie takie właśnie imię. Na turystów czekają tam interesujące freski i ozdobne ornamenty, a także krypty grobowe, w których spoczywają potomkowie dynastii Dżakelich. Z kolei piękne płaskorzeźby i motywy winorośli prezentuje najmniejsza cerkiew św. Jerzego. Malownicze położenie monastyru sprawia, że jest to doskonały cel na kilkugodzinną wyprawę.
Tmogwi – w ruinach X-wiecznej twierdzy znajdującej się kilka kilometrów od Chertwisi, na prawym brzegu Kury, turyści mogą znaleźć kościół, lochy i tunele łączące budowlę z okolicznymi obiektami. Z racji tego, że warownia leży w trudnodostępnym miejscu, może stać się wymagającym, ale pasjonującym celem podróży.
Borżomi – najlepsza baza wypadowa do Parku Narodowego Borżomi-Karagauli, będąca jednocześnie słynnym ośrodkiem wypoczynkowo-uzdrowiskowym. Oprócz malowniczego położenia miasteczko dysponuje źródłami wód mineralnych leczących liczne schorzenia. Lecznicze właściwości tamtejszej wody doceniała już elita XIX-wiecznej Gruzji, a obecnie z jej zalet korzystają turyści spacerujący po parku Likani z pałacami należącymi do rodziny carskiej.
Bolnisi – perełką architektoniczną regionu jest bardzo stara bazylika datowana na V wiek. Budowla sakralna wykonana z ciosanego kamienia może zainteresować mrocznym wnętrzem rozświetlanym jedynie przez maleńkie okienka wpuszczające skąpe promienie słoneczne. Wprawne turystyczne oko dostrzeże w dekoracjach zapożyczenia z dawnych wierzeń pogańskich i wyobrażeń z epoki poprzedzającej chrześcijaństwo.
Dmanisi – według archeologicznych badań właśnie w tym miejscu mieli żyć pierwsi Europejczycy, których szczątki pochodzą sprzed blisko 2 mln lat. Chociaż historia osady sięga bardzo wczesnych okresów, pierwsze zabudowania, które w zmienionej formie przetrwały do dziś datowane są na IX w. Po licznych najazdach pustoszących okolicę przetrwała charakteryzująca się ciekawymi detalami architektonicznymi bazylika Dmanisi Sioni z VI w. oraz ruiny dawnego miasta.
Park Narodowy Borżomi-Karagauli – jedno z niewielu miejsc w Gruzji, gdzie na doskonale przygotowanych trasach spacerowych można zrzucić zbędne kalorie. Obszerne tereny pełne lasów i łąk wysokogórskich zajmują część Małego Kaukazu i pełne są unikalnych gatunków flory i fauny. Najlepiej pojawić się tam wiosną, kiedy kwitnąca roślinność przybiera całą paletę barw, a ciepła pogoda sprzyja długim wędrówkom. W miejscu, gdzie kończą się lasy, początek biorą podejścia na wierzchołek góry Samecchwaro (2642 m n.p.m.), które nie powinny sprawić trudności turystom zahartowanym górskimi eskapadami. Najlepszymi bazami, z których można wyruszyć na szlaki są miejscowości Borżomi i Karagauli.
.
Kutaisi – drugie co do wielkości miasto Gruzji i stolica regionu Rioni jest ważnym ośrodkiem naukowym, kulturalnym i przemysłowym kraju. Według legend jest to również jedno z najstarszych miast świata sięgające historią czasów starożytnej Grecji i króla Minosa – władcy Krety i zmarłych w Hadesie. W mitologii Kutaisi zostało opisane jako miasto Aia w Kolchidzie, do którego Jazon przybył po „złote runo”. Mit o Argonautach i strategiczne położenie uczyniło z miasta w IX stuleciu stolicę Imperium Abchaskiego i administracyjne centrum Gruzji, które w XI w. najechali Turcy. Stolicę z Kutaisi do Tbilisi przeniósł król Dawid Budowniczy, a jego syn Rusudan prowadził w kolejnych latach wojnę z mongolskimi najeźdźcami. Miasto było niszczone w czasie kilku wojen feudalnych i najazdów tureckich, niemniej zawsze zostawało odbudowane. Podobnie jak cały region, Kutaisi trafiło później pod panowanie rosyjskie w 1810 r. i niejednokrotnie było okupowane przez Armię Czerwoną. Sytuacja ustabilizowała się dopiero w 1991 r. Historyczną miejscowość symbolizuje katedra Bagrati wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Budowę świątyni ukończono w 1003 r., a jej fundatorem był król Bagrat III. Ruiny ważnego zabytku architektury i sztuki gruzińskiej, zniszczonego podczas najazdów tureckich, nie przestają zachwycać rozmachem przedsięwzięcia i zdobieniami. Zachowane malowidła przedstawiają między innymi Najświętszą Bogurodzicę, natomiast uznanie budzą pozostałości murów i potężnych filarów. Katedra stoi na szczycie wzgórza Ukimerioni, dlatego zwiedzanie wzbogacone jest o wspaniałe widoki. Oprócz tej wyjątkowej świątyni na uwagę zasługuje także kościół Mocameta (nazwa odnosi się do słowa „męczennicy”) związany z legendą o dwóch braciach, którzy przeciwstawili się islamowi, zginęli i stali się świętymi oraz Wielka Synagoga będąca drugą co do wielkości żydowską świątynią w Gruzji. Warto również poświęcić czas na odwiedziny Galerii Sztuki Dawida Kakabadze prezentującej dokonania gruzińskich artystów oraz Muzeum Historycznego Niko Berdzeniszwilego. Gruzińskie jedzenie podawane w świetnie zorganizowanych restauracjach nie ma sobie równych, a hotele o różnym standardzie są doskonałą bazą wypadową do zwiedzania okolic.
Monastyr Gelati – obok katedry w Kutaisi świątynia malowniczo położona w wąwozie rzeki Chalcitela jest drugim zabytkiem regionu Rioni wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jedno z największych centrów religijnych, naukowych i filozoficznych w Gruzji ufundował król Dawid IV Budowniczy i według legendy właśnie w tym miejscu został pochowany. Podczas zwiedzania w pierwszej kolejności mija się kościół św. Grzegorza z tradycyjnymi dekoracjami, okazałą katedrę NMP oraz dwukondygnacyjny kościół św. Mikołaja. Ważnym miejscem była także Akademia Gelati, w której kształcili się przedstawiciele gruzińskiej elity tworzący arcydzieła literackie, filozoficzne i historyczne. Spacer po całym kompleksie zabiera turystów w prawdziwą podróż w przeszłość i pokazuje, że Gruzja odegrała ważną rolę historyczną w tej części świata.
Rezerwat Sataplijski – strefa subtropikalnych lasów jest doskonałym miejscem na rozprostowanie kości i oddychanie wyjątkowo świeżym powietrzem. W miejscu, gdzie Nizina Kolchidzka przechodzi w podgórze Wielkiego Kaukazu, znajdują się unikalne drzewa, jaskinie krasowe i kratery wygasłych wulkanów. Na szczególną uwagę zasługuje jaskinia Sataplia, w której naukowcy odkryli ślady dinozaurów oraz obecności ludzi pierwotnych. Wyznaczona trasa turystyczna ma ponad kilkaset metrów długości i najlepiej się tam dostać z Kutaisi.
Nokalakewi – u podnóża Gór Megrelskich położona jest wioska, w miejscu której przed laty istniała grecka i rzymska osada Archeaopolis. Swoją fortecę założyli w wiekach późniejszych Gruzini z królestwa Lazyki, niemniej największych zniszczeń dokonały wojska arabskiego dowódcy Marwana ibn-Muhammada. Oferta turystyczna tego miejsca skierowana jest głównie do turystów z zamiłowaniem do archeologii, którzy lubią przespacerować się wśród ruin królewskiego pałacu, akropolu, łaźni, świątyń i grobowców.
Nikrocminda – wśród charakterystycznych, gruzińskich świątyń wyjątkowym kunsztem rzeźbiarstwa wyróżnia się katedra w Nikorcmindzie, datowana na XI stulecie. Zachwycić się można unikalnymi ornamentami, płaskorzeźbami i figurami przedstawiającymi nie tylko sceny historyczne i mityczne stworzenia, ale również zabytkową wartość.
Ambrolauri – niewielka miejscowość położona w górach była przed wiekami rezydencją królów Imeretii, a obecnie jest dobrze rozwiniętą bazą noclegową, z której turyści wyruszają na szlak prowadzący do wież Saisziwilo oraz w trasy trekkingowe po malowniczym regionie Racza.
Zugdidi – dogodna baza wypadowa do zwiedzania okolic. Przy okazji pobytu w mieście można obejrzeć zabytkowy kompleks pałacowo-parkowy, ogród botaniczny oraz cerkiew Matki Bożej. Turystów interesujących się historią zaciekawić może muzeum Dadianich prezentujące wykopaliska archeologiczne oraz tzw. Dom Mitrati poświęcony potomkowi Napoleona. Okoliczną atrakcją jest XV-wieczny zamek w Ruchi z chwytającymi za serce widokami na rzekę Inguri i most łączący Nizinę Kolchidzką z Abchazją.
Park Narodowy Kolcheti – raj dla wędkarzy i miłośników natury, w którym można poczuć się jak w prawdziwej dżungli. Teren parku obejmuje również przymorskie jezioro Paleostomi oraz bagna rozciągające się nad rzeką Piczori. Występują tam torfowiska, bagienne lasy i bogaty świat zwierzęcy. Miejscowe agencje turystyczne oferują turystom wycieczki piesze i konne, żeglowanie, nurkowanie i obserwację ptaków.
Ozurgeti – miasto położone nad rzeką Natanebi jest bazą wypadową do zwiedzania monastyru Szemokmedi, który w średniowieczu był jednym z największych kulturalno-edukacyjnych ośrodków regionu. Kompleks pochodzący z XVI stulecia składa się z dwóch świątyń, w których urzędowali arcybiskupi.
styczeń | luty | marzec | kwiecień | maj | czerwiec | lipiec | sierpień | wrzesień | październik | listopad | grudzień | ||
Średnia temperatura w dzień |
|
||||||||||||
Średnia temperatura w nocy |
|
||||||||||||
Średnia temperatura wody |
|
||||||||||||
Godziny słoneczne |
|
||||||||||||
Dni z opadami deszczu |
|
||||||||||||
Wilgotność powietrza |
|
Od obywateli Unii Europejskiej wiza nie jest wymagana przez okres pobytu do 360 dni. Dokumentem uprawniającym do wjazdu jest paszport lub dowód osobisty (należy jednak pamiętać, że brak paszportu może uniemożliwić podróż do innych krajów Kaukazu Południowego). Nie ma obowiązku meldunkowego. Ze względu na sytuację polityczną przed wyjazdem warto szczegółowo zapoznać się z komunikatami MSZ.
Szczegółowe i aktualne informacje można uzyskać na stronie MSZ: www.msz.gov.pl i www.tbilisi.msz.gov.pl
.
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Gruzji
Gruzja, Tbilisi, Br. Zubalashvili 19, 0108
Tel.: +995 322920398 Tel. dyżurny: +995 599701279 Faks: +995 322920397
tbilisi.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.tbilisi.msz.gov.pl