Przewodnik Mały Chingan

Turyści, którzy zdecydują się na zorganizowaną wyprawę na mongolskie stepy mogą przeżyć niesamowite przygody podczas noclegów w tzw. „jurtach”, czyli oryginalnych namiotach zamieszkiwanych przez koczownicze i pasterskie ludy nomadów. Takie wyprawy często powiązane są z konnymi przejażdżkami, polowaniami, stepowym safari oraz pokazami tradycyjnych zapasów i akrobacji konnych.

Hailar – przemysłowe miasto w północno-wschodnich Chinach, którego największą ciekawostką jest system tuneli pochodzący z okresu II wojny światowej, kiedy stacjonowali tam Japończycy. W niewielkim muzeum można zapoznać się z historią regionu, by później z pochodnią w ręku zagłębić się w tajemnicze podziemia. Okoliczną atrakcją jest także step Hulunbei’er, na którym można poznać prawdziwe uroki surowego, mongolskiego życia i zadziwiające piękno dzikiej przyrody. Podczas wizyty w którejś z mongolskich osad można spróbować kalorycznej, stepowej kuchni i poznać obyczaje nomadów. Hailar dysponuje skromną, ale wystarczającą bazą noclegową umożliwiającą wyprawy poza miasto.

Manzhouli – miejscowość założyli rosyjscy inżynierowie budujący w 1903 r. Kolej Transsyberyjską, dlatego w architekturze nadal są widoczne wpływy z sąsiedniego mocarstwa. Chociaż nie ma tam zbyt wielu atrakcji, można podziwiać mieszaninę stuletnich, neogotyckich kamienic i nowoczesnej zabudowy skrywającej w dolnych kondygnacjach restauracje serwująca bardziej rosyjskie niż chińskie potrawy. Okoliczną atrakcją jest kolejowa Brama Przyjaźni łącząca Chiny z Rosją oraz jezioro Dalai Hu otoczone przez podmokłe łąki i lęgowiska ptactwa różnej maści.

Grobowiec Wang Zhaojun – ciekawe miejsce położone w pobliżu Hohhot, w którym została pochowana księżniczka z dynastii Tang. Z grobowcem związana jest romantyczna historia, według której młoda przedstawicielka rodu Zhaojun została wysłana z odległego Hubei do mongolskiego króla, by wyjść za niego za mąż i wzmocnić przymierze pomiędzy zwaśnionymi ludami. Legendę najlepiej przedstawia niewielkie muzeum, w którym zgromadzono przedmioty należące do księżniczki.

Wusutu Zhao – kompleks świątyń zaprojektowany i wykonany wyłącznie przez Mongołów, położony w pobliżu miasta Hohhot i sąsiadujący z ładną okolicą. We wnętrzach kilku świątyń można podziwiać misternie wykonane malowidła ścienne z epoki dynastii Ming oraz drzeworyty przedstawiające Buddę.

Baotou – chociaż Baotou nie należy do przepięknych zabytkowych miast, do odwiedzenia zachęcają liczne świątynie znajdujące się w trzech dzielnicach, pełen tajemniczych pomieszczeń klasztor Wudangzhao utrzymany w tybetańskim stylu oraz Mauzoleum Czyngis-chana położone około 100 km na południe od Baotou, w pobliżu miasta Dongsheng.

Mauzoleum Czyngis-chana – grobowiec znajdujący się w pobliżu miasta Dongsheng owiany jest wieloma legendami i chociaż nie do końca wiadomo czy znajduje się tam ciało wielkiego wodza, uchodzi za lokalną atrakcję turystyczną i miejsce kultowe dla mieszkańców Mongolii Wewnętrznej. W wybetonowanym mauzoleum na turystów czekają sale stworzone na kształt mongolskich jurt (niewielkich osad zbudowanych z namiotów) z unikalnymi malowidłami, marmurowy pomnik Czyngis-chana, liczne ołtarze, w których palą się kadzidełka oraz niewielkie muzeum z przedmiotami należącymi do legendarnej postaci.

Wyprawa na stepy – jedna z ciekawszych form spędzania wolnego czasu w Mongolii Wewnętrznej, na którą składa się wizyta w tradycyjnych, mongolskich jurtach, czyli namiotach i siedliskach zamieszkiwanych przez nomadów. Biura turystyczne organizujące wycieczki oferują najczęściej przejazd na któryś ze stepów Xilamuren lub Gegentala, nocleg w jurtach, uczestnictwo w tradycyjnych pokazach zapasów i jazdy konnej, a także wyborną kuchnię. Niecodziennym przeżyciem jest nocny spacer po bezludnych stepach, w których zjawiskowo odbijają się blade światło Księżyca.

.

Harbin – stolica Niziny Mandżurskiej słynąca z festiwali rzeźb lodowych. Ostatnie duże miasto przed Syberią ma swój urok i charakteryzuje się zabudową wskazującą na wpływy rosyjskie. Spacerując po monumentalnych ulicach można gdzieniegdzie wypatrzyć cerkwie zwieńczone okrągłymi kopułami, znaleźć zaułki jakby wyjęte z rosyjskich powieści, a także przyjrzeć się wysadzanym drzewami alejom, które otocza architektura przypominająca europejskie budynki. Ta nietypowa mieszanka może zainteresować, a spacer po ulicy Zhongyang Dajie pełnej sklepów i restauracji nawet pozytywnie zaskoczyć. W mieście oprócz ciekawej zabudowy nie ma zbyt wielu zabytków. Na uwagę zasługuje jednak kościół św. Zofii będący najlepszym w Chinach przykładem architektury cerkiewnej oraz prawosławny sobór, w którym mieści się Harbińskie Centrum Architektury i Sztuki ze stałą wystawą poświęconą dziejom miasta. Miasto najlepiej zwiedzić dzięki historycznej linii tramwajowej objeżdżającej wszystkie najważniejsze miejsca i okolice zabytkowych świątyń, z których najciekawiej prezentuje się kaplica luterańska z 1914 r. Na długi spacer najlepiej wybrać się na nabrzeże, gdzie po drodze mija się pomnik Zwycięstwa nad Powodzią, park Stalina nie zmieniający swojej nazwy od dziesięcioleci oraz park Zhaolin, gdzie odbywa się coroczny Festiwal Lodowych Latarni – największa atrakcja turystyczna okolicy. Szczególnie w lecie najtłumniej odwiedzanym miejscem jest Wyspa Słońca na rzece Songhua, oferująca możliwość długich spacerów oraz udostępniająca kompleksy wypoczynkowe z jeziorkami, łódkami, basenami i wesołym miasteczkiem. Dodatkową atrakcją w tym miejscu jest Park Tygrysa Syberyjskiego, w którym można przyjrzeć się życiu ogromnych drapieżników.

Shenyang – duże miasto z rozwiniętym przemysłem będące od lat powodem sporów między Rosją a Japonią, oferuje turystom przede wszystkim przepiękny Pałac Cesarski kojarzący się z budynkami pekińskiego „Zakazanego Miasta”. W tym miejscu w roku 1636 na tron wstąpiła dynastia Qing, dokonująca później podboju Pekinu. Turystyczne oczy cieszą szczególnie ozdobne pawilony Wensu, Chongzheng i Dazheng. Warto również odwiedzić Grobowiec Północny, w którym złożono szczątki jednego z założycieli dynastii Qing – Abahaia. Ciekawe mauzoleum znajduje się parku z alejami ozdobionymi posągami, natomiast na pasjonatów historii czeka także Muzeum Prowincji Liaoning, po którego zwiedzeniu można wybrać się na krótki spacer na plac Imperialny, plac Chwały i w rejon starożytnej Ulicy Kultury.

Jezioro Tianchi – urzekający zbiornik wodny, określany mianem „niebiańskiego”, położony jest w rezerwacie Changbaishan w Górach Wschodniomandżurskich. Niezwykłe, wulkaniczne okolice najbardziej cenią sobie geolodzy, poszukiwacze przygód i miłośnicy fotografii pejzażowej. Na zadziwiający krajobraz składają się poskręcane formacje skalne, unikalna roślinność, zjawiska wulkaniczne oraz przejrzysta tafla wspaniałego jeziora, z którego wypływają rzeczki tworzące malownicze kaskady. Spacerując krajobrazowymi szlakami należy uważać, żeby przypadkiem nie przedostać się za sąsiednią granicę Korei Północnej.

Changchun – stolica prowincji Jilin z najlepszą bazą hotelową w regionie Niziny Mandżurskiej. Jest to duże, nowoczesne i przemysłowe miasto, w którym na uwagę turystyczną zasługuje Pałac Marionetkowy Cesarza i Pawilon Wystaw opowiadający o życiu ostatniego cesarza Chin – Pu Yi, którego w filmie „Ostatni cesarz” upamiętnił Bernardo Bertolucci.

Rezerwat Przyrody Zhalong – najlepsze miejsce do obserwacji wszelkich gatunków dzikiego ptactwa zamieszkującego malownicze jeziorka porośnięte trzcinami. Miłośnicy ornitologii mogą podglądnąć rzadko występujące żurawie, białe bociany, łabędzie krzykliwe i białe ibisy. Sezon na obserwację ptaków trwa od początku wiosny do września.

Pingfang – we wsi oddalonej o 30 km od Harbinu znajduje się muzeum nawiązujące do tragicznego losu chińskich jeńców wojennych z okresu II wojny światowej. Wstrząsającą ekspozycję powinni zobaczyć tylko pełnoletni turyści zainteresowani tematem.

Pekin – różne oblicza miasta nie pozostawiają turysty obojętnym. Tętniące życiem, rozległe miasto, w którym przeszłość miesza się z nowoczesnością oferuje turystom kulturowy szok spotykany i doświadczany na ulicach. Pekin tonie w szerokich arteriach przecinających miasto bez krzywizn, z których najważniejsza jest ulica biegnąca między placem Tiananmen a Zakazanym Miastem, potocznie określana Chang’an Jie. Komunikacja opiera się na trzech głównych obwodnicach centrum, gdzie skupia się nowoczesna infrastruktura z najlepszymi hotelami, biurowcami, restauracjami i kompleksami handlowymi. Z racji potężnych rozmiarów jednej z największych aglomeracji świata, nie ma co wybierać się tam bez ustalonego planu zwiedzania. Chociaż Pekin zwiedza się przeważnie na zorganizowanej wycieczce, indywidualnie lub z przewodnikiem, zawsze trafia się na intrygujący Plac Tiananmen uznawany za centralny punkt miasta i jedną z największych tego typu przestrzeni urbanistycznych na świecie. Właśnie w tym miejscu rozgrywały się przełomowe wydarzenia w historii Chin, między innymi krwawe starcia między wojskiem a studentami i robotnikami z roku 1989. Do dzisiaj na placu urządzane są parady woskowe, a budynki okalające plac przypominają o minionych wydarzeniach. Brama Tiananmen służy jako trybuna podczas defilad, mieszkańcy miasta obowiązkowo kłaniają się przed pomnikiem Bohaterów Ludowych, tłum zbiera się przy gwardzistach wciągających sztandar przy budynku Wielkiej Hali Ludowej, a do Mauzoleum Meo Zedonga – twórcy dzisiejszych Chin, ustawia się długa kolejka. Przed turystami zainteresowanymi historią Chin, głównie marksizmem, swoje podwoje otwierają Muzeum Chińskiej Rewolucji i Chińskie Muzeum Historyczne, gdzie stałej ekspozycji towarzyszą wystawy czasowe i figury woskowe chińskich przywódców. Na plac najlepiej spojrzeć z Przedniej Bramy – Qianmen znajdującej się na południu, z kolei Bramą Niebiańskiego Spokoju – Tienanmen można się przedostać do drugiego symbolu potężnego Pekinu, jakim jest cesarski kompleks zwany Zakazanym Miastem. Po drodze warto odpocząć w przyjemnych parkach: Ludowym Parku Kultury lub parku Zhongshan z dodatkowymi atrakcjami w postaci wystaw sztuki i pozostałości historycznych zabudowań. Wzniesienie Zakazanego Miasta, które przez 500 lat miało służyć kolejnym cesarzom, nakazał w 1421 roku cesarz Yongle, chociaż większość budynków, które przetrwały do dziś, pochodzi z XVIII wieku. Obszar niedostępny przez te wszystkie lata dla zwykłych śmiertelników, obejmuje labirynt kilkuset budowli skrywających tysiące pomieszczeń, placów i rozmaitych zakamarków. Fascynujące miasto zostało zbudowane zgodnie z zasadami opartymi na teorii chińskiego ładu kosmicznego i prezentuje najznamienitszy przykład tradycyjnej architektury chińskiej, w której dostrzec można charakterystyczne symbole w postaci smoka, feniksa, żurawia czy żółwia. Historyczny kompleks można zwiedzać nawet w kilka dni, chociaż na krótszej wycieczce koniecznie trzeba zobaczyć: najpotężniejszą Bramę Południkową – Wumen, z przepiękną Wieżą Pięciu Feniksów – Wufenglou; Pawilon Najwyższej Harmonii oraz kilka przyległych budowli ceremonialnych przedstawiających kunszt chińskich architektów, rzeźbiarzy i malarzy; apartamenty cesarskie między innymi z salami dworskimi i salą tronową cesarzowej; liczne pałace ozdobione malowidłami pochodzącymi z epoki wszystkich dynastii; Bramę Niebiańskiej Czystości – Qianqingmen będącą głównym wejściem do Wewnętrznego Dworu, gdzie cesarze podejmowali ważne decyzje i wysłuchiwali raportów, a także Cesarski Ogród uznawany za najpiękniejsze założenie parkowe w Chinach. Szlak spacerowy prowadzi także przez inspirujące Muzeum Zegarów oraz setki innych budynków, z których każdy ma swoją odrębną historię, architekturę i sale wystawowe. Chociaż nie da się zajrzeć w każdy kąt, na zwiedzanie tego zadziwiającego miejsca warto poświęcić jak najwięcej czasu. O oficjalnej atmosferze Zakazanego Miasta można zapomnieć w dzielnicy Qianmen, gdzie turyści podczas spacerów ciasnymi zaułkami i wąskimi uliczkami zwanymi „hutong”, obcują z codziennym życiem mieszkańców Pekinu. Znajduje się tam mnóstwo sklepików reprezentujących najróżniejsze branże oraz mikroskopijne knajpki serwujące chińskie specjały. Przemierzając główną ulice tej części miasta – Qianmen Dajie warto zwiedzić przykładowo Muzeum Historii Naturalnej i Architektury oraz wyglądającą baśniowo świątynię Nieba – Tiantan, której symbolika chińskich wierzeń, estetyka, umiar i piękno ujmuje szczególnie turystów zainteresowanych architekturą sakralną. W skład wspaniałego przykładu architektury z okresu dynastii Ming wchodzi między innymi zadziwiający Pawilon Cesarskiego Sklepienia Niebiańskiego, Ściana Echa czy Okrągły Ołtarz Nieba. Chociaż spacerując po labiryncie „hutongów” często można zgubić drogę, zawsze przechodzi się obok uroczych starych domów, staroświeckich aptek i sklepików z ziołami, których najintensywniejszy zapach unosi się na najpopularniejszej ulicy Dazhalan Lu. Dla turystów żywym skansenem może także okazać się pobliskie centrum zakamarków – Liulichang Jie. Na mapie turystycznej Pekinu leży także Pałac Letni – Yihayuan, czyli rozległe włości cesarskie pełne świątyń, pawilonów, pałaców i parków. Zamysł wybudowania pałacu pochodzi z XII wieku i od razu stał się wielkim przedsięwzięciem architektonicznym. Kompleks był przez kilka wieków miejscem rekreacji i wypoczynku wielu cesarzy, a także oczkiem w głowie cesarzowej Cixi. Chociaż obecna i odrestaurowana zabudowa pochodzi z początku XX wieku, zadziwia przybywających w to miejsce podróżników, którzy chcą podziwiać wspaniały park budowany w oparciu o zasady „feng shui”(wiatr i woda), słynną Marmurową Łódź zdobiącą brzeg jeziora, Most Siedemnastu Łuków prowadzący na Wyspę Południową z górującą Świątynią Króla Smoków, a także Wzgórze Długowieczności z niekończącą się liczbą altanek i pawilonów. W trakcie wędrówki nie sposób przegapić oryginalnego Pawilonu Życzliwości i Długowieczności, w którym cesarzowa Cixi knuła misterne intrygi, Pałacu Nefrytowych Fal, gdzie więziono cesarza Guangxu, czy Ogrodu Cnoty i Harmonii z najważniejszym elementem, jakim jest trzykondygnacyjny teatr. Całość obiektu skąpana w cudownych ogrodach naszpikowana jest dziesiątkami innych budynków, rzeźbami, świątyniami i pałacami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, między którymi spacer zajmuje nie tylko mnóstwo czasu, ale także wzbogaca turystyczną wiedzę na temat funkcjonowania cesarskiego dworu. Jeżeli ktoś ma więcej sił na zwiedzanie, koniecznie powinien zobaczyć ruiny Starego Pałacu Letniego rozproszone w nastrojowym parku pełnym jeziorek, sadzawek i szlaków pieszych.